WOKE MILLENNIALS EN NAÏEVE BOOMERS

In zijn stuk ‘Beste millennial, als wij boomers geen keet hadden geschopt, liep u nog steeds aan moeders rokken’ stelt Louis Van Dievel het gebruik van ‘ok boomer’ door millennials voor als het toonbeeld van de Veldslag der Generaties (ca. 2019). 

Deze slagzin wordt volgens hem gebruikt om baby boomers “de mond te snoeren”, vanuit een misplaatst gevoel van grootheidswaanzin dat millennials naar verluidt te beurt zou vallen. Dat die waan twijfelachtig is, toont Van Dievel aan door hem uitsluitend te beargumenteren aan de hand van stropoppen. Hij stelt bijvoorbeeld dat twintigers niet weten wie Lech Wałęsa is, alsof ze niet onderwezen werden aan de hand van een curriculum dat ontworpen is door Van Dievels generatiegenoten. Voorts oppert hij dat ze niet weten wat ‘een licentiaat behalen’ is. Ik heb zelf over Wałęsa geleerd in het laatste jaar van mijn humaniora, en, zo ziet u maar weer: ik heb een degelijke kennis over in ongebruik geraakte synoniemen. 

"Lech Wałęsa"

Van Dievel stelt ook dat millennials geen papieren boeken meer lezen, alsof ze niet enerzijds platgewalst en anderzijds elk jaar opnieuw verleid worden door het consumentistische schijnvertoon dat De Boekenbeurs is. En, oh my god, laat kapitalisme, consumentisme en simulacra van weelde en welvaart nu toevallig zijn waarover ik het wil gaan hebben!

Side note: ik focus daarop omdat ik geen tijd heb voor een volledige recap van alles dat er in de veertig jaar tussen zijn en mijn geboorte zoal gebeurd is. Als millennial ken ik ook — uiteraard — enkel hetgeen Netflix me opdringt en is mijn kennis over de wereld derhalve beperkt tot wat ik stream (oei!) op mijn smartphone (ai!). Bovendien, als millennial, aanvaard ik informatie louter en alleen wanneer het geflankeerd wordt door op zijn minst twee ‘oh my god’-s, en liefst wanneer het me bezorgd wordt door middel van een podcast, zodat ik, als millennial, terwijl bij de kapper kan zitten te Duck Duck Go’en wat baby boomers tegenwoordig het kwaadst krijgt.

Maar ik wijk af. Van Dievel heeft het over de valselijke, ongeoorloofde pretentie van millennials dat ze protesten uitgevonden zouden hebben, in het bijzonder die tegen de vernietiging van het milieu. Oh my god, millennials, stop eens met dingen te nemen die niet van jou zijn. Het is echter op dat punt dat Van Dievel de bal misslaat, want we live in a society. Millennials, net als baby boomers en elke andere generatie, komen in contact met een wereld die ze enerzijds geërfd hebben, en waarvan ze anderzijds het voortbestaan hopen te garanderen. Soms door middel van voortzetting en behoudsgezindheid, en soms door middel van protest. 

"De toegang tot de vrijheden waarvoor baby boomers gevochten hebben, is ongelijk verdeeld. De welvaart steeg, maar de kloof tussen de armsten en rijksten werd groter, alle bottinnen, broeken en Boekenbeursboeken ten spijt"

De vrijheid die afgedwongen werd door de protesten van de baby boomer-generatie heeft op individueel vlak onder andere geleid tot veel banen en relatief hoge inkomens, waardoor de middenklasse enkel gegroeid is en hun koopkracht steeg. In het kort: shoppingcentra schoten als paddenstoelen uit de grond, en als men vroeger nog Doc Martens kocht om in te werken, kan men die sindsdien kopen als fashion statement; als men zich vroeger nog tevreden moest stellen met gescheurde kleren van vorig jaar, kan men tegenwoordig elk seizoen opnieuw in de Zara broeken kopen met enorme gaten aan de knieën. Onze leefwereld is, samen met haar tegenstrijdigheden en excessen, de erfenis van de protesten van baby boomers. 

Ik zou Van Dievels generatiegenoten zonder meer bedanken voor de vrijheid en welvaart, ware het niet dat we er op maatschappelijk vlak steeds meer achter komen dat we dat ongebreidelde kapitalisme en consumentisme niet langer kunnen herkennen als “vrij”. 

De toegang tot de vrijheden waarvoor baby boomers gevochten hebben, is namelijk ongelijk verdeeld. De welvaart steeg, maar de kloof tussen de armsten en rijksten werd groter, alle bottinnen, broeken en Boekenbeursboeken ten spijt. We kwamen er bovendien achter dat kapitalisme, massaproductie en globalisering de onderdrukking vereisen van mensen uit lagere klassen wereldwijd, en, bovendien, een hoge tol eist van de wereld zelf. We kunnen dus broeken kopen met enorme gaten aan de knieën die vervaardigd worden (1) door een vrouw in een enorm textielbedrijf, die werkt voor een loon dat ver ligt onder wat wij zouden beschouwen als het minimum om te kunnen leven, en (2) uit uitsluitend vervuilend polyester. Deze leefwereld, die de erfenis van de protesten van baby boomers is, rot voor onze ogen weg. Het is echt een thank u, next momentje. 

"Dat is misschien allemaal wat simplistisch voorgesteld, maar zoals u weet: ik vul, als millennial, geen moeilijke woordpuzzels in en hogerordedenken is dan ook super lastig voor mij"

Wanneer we wonnen aan spullen, wonnen we dus tegelijk aan een bewustzijn waarvan we soms het gevoel krijgen dat we het niet delen met de generatie die geknokt heeft voor de spullen. 

"Smartphone"

Kort gezegd: Van Dievel schrijft dat de “nieuwe vorm van slavernij” die de smartphone “over de mensheid heeft gebracht” “die van de permanente en verplichte bereikbaarheid” is, terwijl sommige van ons woke millennials bij “slavernij” vooral denken aan de facto uitbuiting van voornamelijk Congolezen die de ontginning van coltan-mijnen met zich meebrengt. 

Als boomers voorts zeggen dat millennials allemaal altijd elke week vijf keer op en af vliegen op vakantie naar Bali, ondanks hun “save the turtles”-gepalaver en hun steun voor die vermaledijde vliegtuigtaksen, noemen ze millennials impliciet hypocriet. Ze onderkennen daarbij dat millennials, net als zij, genieten van de vruchten van hun eerdere protest, maar dat de nieuwere generatie terwijl ook tracht te navigeren in een wereld waarvan ze, in hogere mate dan hun voorgangers, beseffen dat die gestoeld is op slechts een simulacrum van vrijheid, welvaart en weelde. Bovendien eentje dat ze enkel stap voor stap, soms terughoudend, en meestal moeizaam kunnen ontmantelen, omdat ze er met één been in, en één been uit staan. 

Dat is misschien allemaal wat simplistisch voorgesteld, maar zoals u weet: ik vul, als millennial, geen moeilijke woordpuzzels in en hogerordedenken is dan ook super lastig voor mij. 

"De nieuwere generatie tracht te navigeren in een wereld waarvan ze in hogere mate dan de oudere beseft dat die gestoeld is op slechts een simulacrum van vrijheid, welvaart en weelde"

Maar ik dwaal af. Ik hoop dat ik Van Dievels stuk verkeerd begrepen heb, aangezien mijn hot take is dat het ironisch is dat een man zichzelf bejubelt voor de protesten van zijn generatiegenoten, om in een adem de protesten van nieuwere generaties te trivialiseren. Ik hoop dat ik het bij het nog foutere eind heb als ik denk dat de oudere generatie dus gewoon graag zou hebben dat millennials hun mond houden, tenzij om het lof der boomers te zingen. Ik gun hem het voordeel van de twijfel in mijn hoop dat de naïviteit in Van Dievels stuk een stilistische keuze was, om net in de verf te zetten dat boomers en millennials beide een wereld geërfd hebben waarvan ze het voortbestaan hopen te garanderen door middel van protest, maar dat de manier waarop en de context waarin dat te werk gaat inmiddels veranderd is.

xoxo gruzzolo's van Sue, de "beste millennial"