 |
| Mijn tasje geniet van twee glazen rosé |
________________________________________________________________________________________________________
After Work 101
De voorbereiding
Voordat je naar een After Work gaat, doe je je research. Onmiddellijk blijkt de dresscode van het uiterste belang te zijn. Die specificeerde in dit geval:
"Dress Nice. Deftige kledij is gewenst. Petjes, trainingspakken, sportschoenen en T-shirts zijn niet toegelaten."
In eerste instantie grommel je, berg je je pet weer op en neem je huilend enkele happen uit je sportschoenen, wetend dat dit jullie laatste afscheid zal zijn. In tweede instantie besef je dat ze het uniform beschrijven van de jongemannen die graag rondhangen in en rond de bibliotheek en het station van Genk. Dat zal wel toevallig zijn, maar voor de zekerheid deed ik een minirok aan en een T-shirt, maar dan eentje met lange mouwen, omdat ik enerzijds graag de waters test en anderzijds graag uitdaag en problemen heb met autoriteit!!!
Binnenkomen
De opstelling van zo'n After Work is de volgende: als je binnenkomt betaal je twaalf (12) ballen voor de inkom en een (1) knots voor de vestiaire. Eerst ga je je gigantische hoeveelheid buitenkleding achterlaten bij exact die vestiaire. Je geeft je winterjas, sjaal en trui aan het meisje achter de balie en ze zegt: "ik weet niet of ik dat alle drie samen kan ophangen" en hoewel je zelf heel duidelijk kan zien dat de kapstokken die ze gebruiken zo'n horizontale roede hebben waar je perfect een sjaal en trui overheen kan hangen, zeg je "oei" en wandel je weg, een gezellige avond piekeren tegenmoet, met op het trui-en-sjaalfront overpeinzingen omtrent of je een van beide, elk van beide, of geen van beide zal terugkrijgen op het einde van de avond.
Je koopt ook bonnetjes: een bonnetje voor drie (3) flappen, vier bonnetjes voor twaalf (12).
Als die missie volbracht is, mag je eerst een uur lang tekeer gaan op het buffet, dat bestaat uit food truck-achtige toestanden. Er waren pasta's! Broodjes met kip! Vidé en kroketten! Haute dogs! — hoewel ik een broodje met gebakken ajuin, worsten, augurk en saus slechts oogluikend "haute" kan noemen, eerder gewoon "hot" — en groentenloempia's! Fijn voor de vegetariërs dat ze ook twee opties ter beschikking hadden. Genk station boys 0, vegetariërs 1.
Drankjes halen
In modo penske vol is het tijd om drankjes te halen. Hier neemt de avond een duistere wending, want de meeste drankjes kosten drie stenen; water, cola, pintjes. Hier in het diepe Hasselt hebben ze er tevens voor gekozen om niet Cristal aan te bieden (want wat is loyaliteit aan de Limburgse zaak?), ook niet Stella en zelfs niet Jupiler. Je denkt "lieve hemel, God behoed mij, toch geen Maés?" en ik kan je geruststellen: geen Maes. Maar Carlsberg. Drie euro voor een "drankje" dat niet kan beslissen of het een pils, dan wel een glas spuitwater is dat al sinds gisteren op kamertemperatuur staat stom te wezen. Een Duvel dan? Jammer, die kost zes spandooli, maar achteraf gezien valt dat nog mee, want voor een Apérol Spritz betaal je negen euro aan geld.
Je kiest dus voor wat 's wereld meest royaal ingeschonken glas rosé moet zijn, voor dezelfde prijs als een kleiner glas plat water. Als je dacht "ik bestel iets goedkoops, zoals water, zodat ik mijn nier later nog kan verpatsen voor een Apérol Spritz", was je eraan voor de moeite, want je kan voor dat geld dus rosé krijgen en je nieren nu al verknoeien.
Dansen
Dansen is radicaal, want niemand op een After Work doet het. Ik weet niet goed wat mensen daar doen, behalve roerloos aan staan-tafeltjes een hele avond tegen elkaar zwijgen terwijl er overal te dure flessen cava in emmers liggen. Goed voor hen, maar niet voor jou. Je wisselt dansen af met zo nu en dan een handvol aardbeien halen van het chocoladefonteinbuffet, onder het mom van "ik moet mijn geld eruit halen!", en je vriendinnen met loze versierpogingen van jongens die Carlsberg staan te drinken als de vier absolute smiechten die ze zijn.
Pure horror
Je denkt nu vast: "wat is er hier nu eng aan?". Wel, het is jammer om te beseffen dat sommige mensen die zichzelf plots aantreffen in een hol vol beige-geklede Hasseltse Open VLD-stemmers dat niet dood en doodeng vinden. Oop. Maar dan komt het moment waarop je op zoek gaat naar een sigaretje van een vreemde, en dan is het hek pas van de dam.
Dus, je wandelt naar een of ander tafeltje waar drie vrouwen gezellig staan te niksen. Eentje daarvan — 'Martine' — geeft je meteen waar je om vraagt: twee van die whack extra lange sigaretten, een voor jou en een voor je vriendin. Je praat wat met 'Martine' over de vreemde sfeer op de After Work. Ja, het eten was goed. Ja, het is vreemd dat niemand danst. Nee, de mannen hier zijn echt smiechten, he. Si en la. Dan plots blijkt 'Martine' iemand te kennen die je vriendin ook kent, en gaat het over haar privéleven. Ze is bedrijfsleider, ze heeft veel klanten binnen en buiten de regio, ze is bewust single, ze heeft haar eigen leven in handen. Yadda yadda.
Je merkt terloops op dat ze haar best aan het doen is om te verbergen dat ze eigenlijk helemaal niet zo veel specialer is dan 80% van de andere mensen hier en dat wel heel graag wilt zijn. "Excentrieke dame". Je merkt ook dat ze al wat tipsy is. Je kreeg dat gevoel al toen ze zei dat dit haar derde Duvel is en de tent is nog maar een uurtje open. Maar dan zijn de rapen pas gaar. De muziek is luid en je vangt enkel flarden op van wat 'Martine' staat te zeggen. Aan de kant gezet. In de politiewagen gaan zitten. 1,5 promille. Boete. Rijbewijs voorwaardelijk ingetrokken. Tot op dat moment blijf je stil, want je denkt: "ho menneke, dat is slecht", maar dan breekt pas je klomp: "het is mijn burgerplicht om deze vrouw nog minstens twee sigaretten af te troggelen", en "het gerecht werkt". En zo geschiedde. Je rookt een tweede sigaret en denkt dat dat ze haar lesje wel geleerd zal hebben, in tegenstelling tot jij: stop met roken, vieze schooier.
Dansen
Dan ga je weer dansen, zingen, je jas en sjaal én trui rustig oppikken van de kledingcrèche, en om twaalf uur naar huis. Tandenpoetsen, pyjama aan, en alles was goed.
________________________________________________________________________________________________________
Nabeschouwing
Al bij al: degelijk Vermaak Na Arbeid met een duidelijk griezelkantje. Je merkt het in de details — en, ja, het is én duidelijk, én het schuilt in de details: je gepieker over de vestiaire, de geldzorgen die je met je meesleurt na drie drankjes, het besef dat sommige mensen dronken achter het stuur klauteren, de realisatie dat andere Carlsberg tot de categorie 'bier' rekenen. Ik geef het al bij al vijf (5) pompoenlantaarns uit de zeven (7) Uitheemse Tradities Die Enkel Aan Populariteit Winnen Hoewel We Janken Wanneer Mensen "Winterfeest" Zeggen.
Ik wilde er graag bij zijn geweest <3
BeantwoordenVerwijderen